Kecske sem menne vásárra, de csapják hátul.
Sokszor menyhal helyett kigyót huzunk.
Ha neked kardod van, nekem szablyám.
Nem jó kecskére bizni a kertet.
Jobb kétszer kérdezni, mint egyszer hibázni.
Adj kést, én is tudok kast kötni.
Ne nyiss annak kaput, mi az ajtón befér.
Öreg katonának élesebb a kardja.
Lusta Kati rest anyának a leánya.
Szegény kevélyt ördög is neveti.
Későn indulsz, későn érsz.
Leesett a kerékről. (Kerék, azaz változó rang, melyet szerencse ad.)
Katonának szép a neve, eb az élete.
Elvesztette a kengyelt.
Káros bánkódjék.
Kárvallása nem kár, ki maga kedvén jár.
Könnyü Katát táncba vinni, ha Ő is akarja.
Nem ugy kelt föl, a mint lefeküdt.
Kazán a fazéknak nem hányhatja szemére a feketeséget.
Keveset szól, de hamar üt.
Jó kezdésnek jó hagyás a vége.
A kéz sem jó a kés sem.
Messzi ér a király keze.
Ki keveset kiván, kevéssel beéri.
Őt is megcsalta a kigyó almája.
Lesz még nekem karácsonom.
Nem a kert alatt van.
Gyakran csekély vége a nagy készületnek.
Kézen, közön elveszett.
Fedelem, kebelem nem kigyónak való.
Kigyó kigyót eszik, hogy sárkány lehessen.
Két élü kard.
Meghozta az igaz kenyér. (Olyan sorsra jutott, minőt érdemelt.)
Feladták neki az utolsó kenetet.
Kicsi korban kezdik a bünt.
Annyit tud, mint egy káptalan.
Jó kemencze mellett könnyü a telelés.
Legkedvesebb, amit önként adnak.
A király sincs bu nélkül.
Egy fehér kenyérnél jobb kettő.
Mit jobb kezed mivel, ne tudja meg a bal.
Akad kasza kőre.
Kiki maga kádjárul dézmáljon.
Hol a kémény nem füstölög, nehezen lesz ott nagy ebéd.
Kezet foghatnak. (Hasonlók.)
Látod-e hogy kinálgatja? (Sántára mondják.)
Kettőt utál a ház: haragot asztalnál, csevegést konyhánál.
Nyugtalanit a kincs, akár van, akár nincs.
Kényes, kelevényes.
Ha kezedet mindig kebeledben tartod, meg nem gazdagodol.